Εξορκισμός. Μια πρακτική που κρύβει ακόμα και θανάσιμο κίνδυνο!

Ο εξορκισμός είναι η χρήση θρησκευτικών τελετουργιών για την απελευθέρωση ενός ατόμου από την υποτιθέμενη δαιμονική κατοχή.

Αν και με την πάροδο των χρόνων είχε ατονήσει, την επανέφερε στο προσκήνιο η ταινία του 1973 "Ο Εξορκιστής.

Σήμερα την πρακτική αυτή εξασκούν κυρίως ομάδες Πεντηκοστιανών και Ευαγγελικών. Η Καθολική εκκλησία ε΄χε αποστασιοποιηθεί από αυτές, όμως μπήκε και πάλι στην

εκκλησιαστική ζωή από τον Ιωάννη Παύλο ΙΙ  που ενθάρρυνε την χρήση του εξορκισμού, πρακτική για την οποία μίλησε και ο πάπας Βενέδικτος VI.

Στην Ορθόδοξη εκκλησία χρησιμοποιείται πολύ σπάνια και μόνο σε περιπτώσεις που η ιατρική επιστήμη αδυνατεί να δώσει λύση. Επίσης ευχές αφορκισμού ή εξορκισμού διαβάζονται στις προβαπτισματικές της ακολουθίες (ήδη από τον 3ο αι.).

 Στο Ευχολόγιο της Ορθόδοξης εκκλησίας αναγράφονται τρείς εκτεταμένες ευχές εξορκισμών του Μεγάλου Βασιλείου, τέσσερις ακόμη του Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου (αναγινωσκόμενες «πρός τους πάσχοντας υπό δαιμόνων και πρός πάσαν ασθένειαν») και μία του Αγ. Τρύφωνος «λεγομένη εις κήπους, αμπελώνας και χωράφια», αφού και η κτίση, ολόκληρη η δημιουργία του Θεού, μετά την πτώση των πρωτοπλάστων συστενάζει και συνοδυνάται με τον άνθρωπο.

Η διαδικασία του εξορκισμού δεν είναι ακίνδυνοι. Έχουν υπάρξει ακόμη και θάνατοι κατά τη διάρκεια τους. Χαρακτηριστική περίπτωση αυτή της Ανελίζε Μίχελ Μετά από 67 συνεχόμενους εξορκισμούς από την Καθολική εκκλησία, στις 30 Ιουνίου του 1976, μετά τον τελευταίο εξορκισμό, πέθανε το πρωί της επόμενης ημέρας. Τα τελευταία λόγια της προς τους εξορκιστές ήταν: "ικετεύστε για την άφεση", ενώ προς την μητέρα της: "μητάρα, είμαι φοβισμένη".

Στο βίντεο θα ακούσετε απόσπασμα από τον εξορκισμό που ηχογράφησε ο πατέρας της. 

                     

Τον Ιούνιο του 2005, η Ιρίνα Κόρνιτσι, μια ορφανή κοπέλα που ζούσε σε Ορθόδοξο μοναστήρι κοντά στο Βουκουρέστι, βρέθηκε νεκρή, σταυρωμένη, αφυδατωμένη, σχεδόν εξαϋλωμένη. Η σταύρωση αποτέλεσε μέρος του «εξορκισμού» της από τον ιερέα του μοναστηριού κι από τέσσερις μοναχές που υπάκουαν τις οδηγίες του – και οι πέντε βρίσκονται, αφορισμένοι, στη φυλακή.

Στην πραγματικότητα η κοπέλα ήταν σχιζοφρενής που υπέστη ψυχωτικό επεισόδιο μετά από εξομολόγηση που ο ιερέας και οι καλόγριες ερμήνευσαν ως δαιμονική επιβουλή.

Συμπέρασμα: Η καταφυγή σε εξορκισμό πρέπει να είναι η τελευταία προσπάθεια, αφού εξαντληθούν όλοι οι ιατρικοί δρόμοι. Και πρέπει να γίνονται μόνο από έμπειρους πνευματικούς και όχι από τυχάρπαστους διάμεσους και μέντιουμ που δυστυχώς ακόμη και σήμερα υπάρχουν, οι οποίοι καταφέρνουν να εξαπατούν καθημερινά πολλούς συνανθρώπους μας, κυρίως τους μωρόπιστους, τους απλοϊκούς και τους δεισιδαίμονες.

Χαρακτηριστική είναι η στάση του Αγίου Παϊσίου για τους εξορκισμούς: "Οι εξορκισμοί βοηθούν, όταν διαβάζονται σε ένα παιδάκι δαιμονισμένο που δεν έδωσε δικαιώματα και δεν ξέρει από εξομολόγηση η σε έναν μεγάλο που έχασε τα λογικά του και δεν μπορεί να εξομολογηθεί.

Όταν έχει τα λογικά του ο δαιμονισμένος, πρέπει πρώτα να βοηθηθεί να βρει σε τι έφταιξε και δαιμονίσθηκε, να μετανοήσει, να εξομολογηθή και μετά, αν χρειασθεί, να του διαβάσουν εξορκισμούς. Γιατί και μόνο με την συγχωρητική ευχή, μπορεί να φύγει το δαιμόνιο.

Δείτε εδώ και άλλες περιπτώσεις εξορκισμών