Είτε κάποιος το έχει με τον χορό, είτε όχι, υπάρχει ένας ενστικτώδης "χορός" που, λίγο-πολύ, όλοι φαίνεται να τον γνωρίζουμε.
Λίγο-πολύ, όταν θέλουμε να ουρήσουμε, όλοι ξεκινάμε έναν "χορό". Ισορροπούμε στο ένα πόδι, αγγίζουμε τα γόνατα και χοροπηδάμε μέχρι να μπορέσουμε επιτέλους να αδειάσουμε την κύστη μας.
Γιατί όμως αντιδρούμε έτσι; Τι είναι αυτό που μας κάνει
χορευτές;Ο ουρολόγος Howard Goldman είπε ότι, όταν "χοροπηδάμε" όταν πρέπει να ουρήσουμε, στην πραγματικότητα υπάρχει ένα -ελαφρό- φυσιολογικό όφελος.
"Για αρχή, όταν κινούμαστε και κουνιόμαστε, προκαλείται συστολή του πυελικού εδάφους", είπε ο Goldman. Το πυελικό έδαφος ελέγχει τους μυς του σφιγκτήρα που διατηρούν τα υγρά στην ουροδόχο κύστη. Όταν αυτή είναι γεμάτη και απειλούνται "ατυχήματα", η σύσφιξη αυτών των μυών μπορεί να βοηθήσει στην συγκράτηση των ούρων και ο εγκέφαλός μας επιμένει στο να χρησιμοποιήσουμε την τουαλέτα.
Επίσης, ο "χορός" είναι μια μέθοδος απόσπασης της προσοχής. Ο εγκέφαλος βρίσκει ευκολότερο να εστιάζει σε κάτι όταν στέκεστε ακίνητος, σε αντίθεση με το να μετακινούμαστε, οπότε, ο "χορός" αποσπά το μυαλό από το γεμάτο "μπαλόνι".
Ο Goldman πρόσθεσε ότι, μερικές φορές, τα παιδιά πιάνουν τον καβάλο τους όταν πρέπει να φύγουν, κάτι που μπορεί επίσης να έχει όφελος: Η τόνωση των νεύρων στην περιοχή είναι δυνατό να μειώσει τις αισθήσεις της ουροδόχου κύστης.
Εν κατακλείδι, ο "χορός" μπορεί να βοηθήσει στην ταλαιπωρία μέχρι να βρεθεί μια τουαλέτα. Όμως, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η επανειλημμένη -πολλές φορές την εβδομάδα- άρνηση της επιθυμίας για ούρηση, είναι πιθανό να έχει ορισμένες δυσμενείς συνέπειες για την υγεία, όπως εξασθενημένους μύες του πυελικού εδάφους ή μόλυνση της ουροδόχου κύστης ή των νεφρών.
από: mental floss
Από το 3otiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου