Παλαιοντολόγοι αποκάλυψαν ένα άγνωστο μέχρι σήμερα είδος καλαμαριού-βαμπίρ που έζησε πριν από περίπου 183 εκατομμύρια χρόνια και έχει πολλές ομοιότητες με την εικόνα που έχουμε σήμερα για τα καλαμάρια.
Το νεοταυτοποιημένο είδος, με την ονομασία Simoniteuthis michaelyi, περιγράφεται ως ένα αξιοσημείωτο δείγμα που απολιθώθηκε “με θήραμα στα χέρια του”, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Swiss Journal of Palaeontology.
Σε “πραγματικά
συναρπαστική πτυχή [της ανακάλυψης] είναι ότι το ζώο έχει απολιθωθεί με το θήραμα στα πλοκάμια του. Αντιπροσωπεύει έτσι μια εξαιρετικά σπάνια περίπτωση απολιθωμένων αλληλεπιδράσεων θηρευτή-θηράματος που έχουν παγώσει στο χρόνο”, δήλωσε στο Newsweek ο Ben Thuy, παλαιοντολόγος του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λουξεμβούργου (LNMNH) και συγγραφέας της τελευταίας μελέτης.
Τα οκτώ πλοκάμια του καλαμαριού το φέρνουν πολύ οντά στην οικογένεια των χταποδιών (VIDEO NEWSWEEK)
Τα καλαμάρια-βαμπίρ (επιστημονικά γνωστά ως vampyromorphs) είναι μια τάξη κεφαλοπόδων. Τα κεφαλόποδα είναι η ομάδα που περιλαμβάνει επίσης τα χταπόδια, τις σουπιές και συναφή πλάσματα. Τα βαμπιρόμορφα μοιάζουν επιφανειακά με τα καλαμάρια, αλλά είναι πιο πολύ συνδεδεμένα με τα χταπόδια, διαθέτοντας οκτώ πλοκάμια, αντί για 10.
Έχουν ανακαλυφθεί πολυάριθμα εξαφανισμένα βαμπιρόμορφα, γεγονός που υποδηλώνει ότι αυτά τα πλάσματα αποτελούσαν σημαντικό συστατικό των προϊστορικών ωκεάνιων κοινοτήτων. Αλλά το μόνο «ζωντανό» μέλος της ομάδας είναι το είδος Vampyroteuthis infernalisτων βαθέων θαλασσών. Το όνομά του σημαίνει “καλαμάρι βαμπίρ από την κόλαση”.
Το προϊστορικό δείγμα καλαμαριού-βαμπίρ που περιγράφεται στην τελευταία μελέτη βρέθηκε κατά τη διάρκεια επιστημονικής ανασκαφής που διεξήγαγε το LNMNH τον Μάιο του 2022 στο Bascharage, στο νοτιοανατολικό Λουξεμβούργο. Το δείγμα εκτιμάται ότι χρονολογείται στην Πρώιμη Ιουρασική περίοδο, η οποία διήρκεσε περίπου 201-174 εκατομμύρια χρόνια πριν. “Το είδος βασίζεται σε ένα μοναδικό εξαιρετικό εύρημα ενός πλήρους κεφαλόποδου που μοιάζει με καλαμάρι και διατηρεί τα μαλακά μέρη με εκπληκτική λεπτομέρεια”, δήλωσε ο Thuy. “Η πιο ασυνήθιστη πτυχή του νέου απολιθώματος είναι η έξοχη διατήρησή του, συμπεριλαμβανομένων υπολειμμάτων δομών που συνήθως αποτυγχάνουν να απολιθωθούν, όπως ο μυϊκός ιστός, το μελάνι ή οι βολβοί των ματιών”.
Το Simoniteuthis πιθανώς έμοιαζε πολύ με ένα σημερινό καλαμάρι, αλλά με οκτώ πλοκάμια. Το πλάσμα είχε μήκος περίπου 38 εκατοστά. “Το ζώο θα πρέπει να έμοιαζε πολύ με το σύγχρονο καλαμάρι-βαμπίρ, του οποίου είναι μακρινός συγγενής. Δεδομένου ότι δεν έχουμε κανένα απολιθωμένο ίχνος χρωματισμού που να έχει διατηρηθεί, μπορούμε μόνο να κάνουμε εικασίες για το χρώμα του ζώου όταν ήταν ζωντανό”, δήλωσε ο Thuy.
Το σημείο στο οποίο βρέθηκε το απολιθωμένο καλαμάρι-βαμπίρ, στο Λουξεμβούργο, προφανώς ήταν θάλασσα την Ιουρασική περίοδο, την εποχή των δεινοσαύρων (Φωτό: video Newsweek).
Οι επιστήμονες γνωρίζουν από άμεσες απολιθωμένες αποδείξεις ότι το Simoniteuthis ήταν ένα ενεργό αρπακτικό. Στην πραγματικότητα, το δείγμα διατηρείται με δύο μικρά ψάρια στην περιοχή του στόματός του, γεγονός που υποδηλώνει ότι πέθανε ενώ γευόταν το τελευταίο του γεύμα.
Αλλά ζώντας σε έναν ωκεανό γεμάτο μεγάλα ψάρια και θαλάσσια ερπετά, μπορεί να υποτεθεί ότι ο Simoniteuthis, με τη σειρά του, ήταν θήραμα άλλων αρπακτικών, σύμφωνα με τον Thuy. Το Simoniteuthis ζούσε σε μια ρηχή θάλασσα κατά μήκος της ακτής ενός νησιού που βρίσκεται στην καρδιά της σημερινής ευρωπαϊκής ηπειρωτικής χώρας. Η αξιοσημείωτη κατάσταση διατήρησης του πλάσματος μπορεί να εξηγηθεί από τις περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούσαν σε αυτό το υδάτινο σώμα.
“Ενώ η υδάτινη στήλη έσφυζε από θαλάσσια ζωή, τα νερά του πυθμένα ήταν φτωχά σε οξυγόνο λόγω των συνθηκών κλίματος και κυκλοφορίας των ωκεανών που επικρατούσαν εκείνη την εποχή”, δήλωσε ο Thuy. “Χάρη στα νερά με χαμηλή περιεκτικότητα σε οξυγόνο κοντά στον πυθμένα, το κουφάρι του Simoniteuthis διατηρήθηκε άθικτο αντί να διαλυθεί από τα πτωματοφάγα ζώα”.
Το εύρημά μας συμβάλλει στην καλύτερη γνώση της ιουρασικής θαλάσσιας ζωής, ιδίως όσον αφορά την παροχή άμεσων απολιθωμένων αποδείξεων για αρχαίες αλληλεπιδράσεις μεταξύ θηρευτών και θηραμάτων”, κατέληξε.
Δείτε επίσης: Γκιλοτίνα η φιλάνθρωπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου