Η Αφαντασία είναι κυριολεκτικά μια κατάσταση φάσματος (που σημαίνει ότι επηρεάζει τους ανθρώπους σε διαφορετικούς βαθμούς συνδεδεμένων συμπτωμάτων) όπου ο πάσχων δεν μπορεί να οπτικοποιήσει συνειδητά εικόνες στο μυαλό του (μερικές φορές αναφέρεται ως «μάτι του μυαλού»).
Η ικανότητα του ανθρώπινου νου να δημιουργήσει μια εικόνα, κατόπιν αιτήματος, θεωρείται πια δεδομένη. Εάν σας ζητηθεί να σκεφτείτε ένα δάσος, ένα πορτοκαλί τετράγωνο, μια τοστιέρα ή οποιοδήποτε άλλο κοινό αντικείμενο ή σκηνή – στο μυαλό σας – θα πρέπει να είστε σε θέση να το
κάνετε.Δεν είναι πλήρως κατανοητό το πώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος παράγει αυτές τις εικόνες, αν και υπάρχουν θεωρίες που βασίζονται στη φιλοσοφία, την ψυχολογία και τη νευροεπιστήμη. Από αυτές, οι αποδείξεις της νευροεπιστήμης είναι οι πιο πειστικές, εξηγώντας ότι ο εγκέφαλος μπορεί να χρησιμοποιήσει παρελθοντικές εμπειρίες και να τις προεκτείνει για να παράγει οικείες ή πανομοιότυπες εικόνες ως προς εκείνες που έγιναν αντιληπτές εκείνη τη στιγμή.
Οι άνθρωποι με Αφαντασία δεν μπορούν να παράγουν συνειδητά αυτές τις εικόνες, αλλά βρίσκουν άλλους τρόπους για να θυμηθούν και να περιγράψουν τις εμπειρίες τους. Να σημειώσουμε εδώ ότι η δυνατότητα συνειδητής απεικόνισης δεν είναι η ίδια με το όνειρο. Τα άτομα με Αφαντασία μπορούν να ονειρεύονται με εικόνες και σκηνές, αν και πολλοί αναφέρουν ότι δεν το κάνουν, και θυμούνται τα όνειρα εκφράζοντάς τα μόνο μέσω κειμένου, αφήγησης ή πλοκής.
Τα άτομα με Αφαντασία έχουν, ωστόσο, μια οπτική μνήμη. Χρησιμοποιούν δεδομένα για να αναγνωρίσουν αντικείμενα, μέρη και ανθρώπους. Μπορούν, για παράδειγμα, να θυμούνται ότι το ήσυχο κοριτσάκι στην τάξη έχει εντυπωσιακά μπλε μάτια ή ότι ο ξάδελφος που συναντήθηκαν σε ένα γάμο έχει μακρόστενο πρόσωπο και καστανά μαλλιά ως τον ώμο. Ο κόσμος ενός τέτοιου ατόμου βασίζεται περισσότερο στην περιγραφή παρά στις εικόνες.
Η Αφαντασία θεωρείται ότι επηρεάζει το 2-3% του πληθυσμού (περίπου ο ένας στους πενήντα). Αυτός ο αριθμός, ωστόσο, είναι μόνο μια εκτίμηση. Η κατάσταση και τα όριά της εξακολουθούν να προσδιορίζονται.
Είναι ενδιαφέρον ότι οι άνθρωποι που έχουν την πάθηση μπορεί να μην το γνωρίζουν καθόλου. Αν ένα άτομο βιώνει αυτή την κατάσταση από τη γέννησή του ή πολύ νωρίς στην παιδική ηλικία, τότε είναι φυσιολογικό να μην ξέρει καν ότι θα έπρεπε να είναι σε θέση να απεικονίζει με το μυαλό.
Η αιτία της κατάστασης δεν είναι ακόμη γνωστή. Οι περισσότεροι άνθρωποι γεννιούνται με αυτό, αν και υπήρξε μια τεκμηριωμένη περίπτωση ενός ανθρώπου που ανέπτυξε Αφαντασία μετά από μικρή χειρουργική επέμβαση (ήταν 60 ετών τότε).
Το θετικό είναι ότι φαίνεται να μην υπάρχουν ιδιαίτεροι περιορισμοί στη ζωή των ανθρώπων με Αφαντασία. Δεν έχει καταγραφεί σύνδεσή της με στρες, δυσφορία ή γνωστικές και λειτουργικές ελλείψεις. Ωστόσο, μερικά άτομα αναφέρουν ότι αισθάνονται θλίψη για την έλλειψη ικανότητας τους να θυμούνται τα πρόσωπα των αγαπημένων τους που έχουν πεθάνει ή να απεικονίσουν παλιές, σημαντικές εμπειρίες. Πολλοί άνθρωποι με Αφαντασία θα περιέγραφαν τη μνήμη τους ως «φτωχή», αλλά έχουν ιδιαίτερη ικανότητα να θυμούνται δεδομένα. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι με αυτή την κατάσταση δεν έχουν έλλειψη φαντασίας, απλά δεν έχουν την ικανότητα να δημιουργούν εικόνες στο μυαλό τους.
Δείτε επίσης: ΣΑΝ ΨΕΜΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ (ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ 46η συνέχεια. Η πολιορκία)
Παρόλο που η ίδια η έννοια της Αφαντασίας φαίνεται να χρονολογείται από τη δεκαετία του 1880, εξακολουθεί να είναι τόσο καινούργια και σπάνια που το όνομά της δημιουργήθηκε μόλις το 2015. Η έρευνα της Αφαντασίας είναι σε πρώιμα στάδια και βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή του να κατανοήσουμε αυτή την ιδιαίτερη πάθηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου