Το αγαπημένο αναμνηστικό της Μαίρη Σέλλεϋ: Η καρδιά του νεκρού συζύγου της

 Οι άνθρωποι θρηνούν με διαφορετικούς τρόπους.

Στη δεκαετία του 1600, δεν ήταν ασυνήθιστο ο κόσμος να φτιάχνει κοσμήματα από τα μαλλιά των αποθανόντων αγαπημένων προσώπων του. Ακόμα και σήμερα, σε ορισμένα μέρη της Μαδαγασκάρης, κάθε λίγα χρόνια, οι άνθρωποι ξεθάβουν τους νεκρούς συγγενείς τους για να χορέψουν μαζί τους. Για να μην αναφέρουμε όσους αποτεφρώνουν τους αγαπημένους τους και τηρούν τις στάχτες τους σε διακοσμητικά βάζα...

Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη, ίσως αυτό που

έκανε η Αγγλίδα συγγραφέας του Φρανκενστάιν, Μαίρη Σέλλεϋ, να μην είναι και τόσο περίεργο.

Ο ρομαντικός ποιητής και σύζυγός της, Πέρσυ Σέλλεϋ, ήταν μόλις 29 ετών όταν, στις 8 Ιουλίου 1822, πνίγηκε όταν το σκάφος του έπεσε σε μια καταιγίδα. Το σώμα του ίδιου καθώς και των δύο συντρόφων του βρέθηκαν 10 ημέρες αργότερα και ήταν αναγνωρίσιμα μόνο από τα ρούχα τους -ο ποιητής είχε βάλει στην τσέπη του ένα βιβλίο με ποιήματα του Τζον Κιτς.

Ο Σέλλεϋ αποτεφρώθηκε, αλλά για κάποιο λόγο, η καρδιά του αρνούνταν να καεί. Οι σύγχρονοι γιατροί πιστεύουν ότι μπορεί να έχει ασβεστοποιηθεί λόγω παλαιότερης κρίσης φυματίωσης. Αρχικά, ο φίλος του Πέρσι, Λι Χαντ, ζήτησε την καρδιά -ήταν παρών στην καύση και ένιωθε ότι είχε το δικαίωμα να κρατήσει το άθικτο όργανο-, τελικά αυτή δόθηκε στη Μαίρη.

 

Εκείνη, αντί να θάψει την καρδιά με τα υπόλοιπα λείψανα του συζύγου της, την κράτησε σε ένα μεταξωτό σάβανο και, λέγεται ότι, την είχε μαζί της σχεδόν παντού για χρόνια.

Το 1852, ένα χρόνο μετά τον θάνατό της, η καρδιά του Πέρσι βρέθηκε στο γραφείο της. Ήταν τυλιγμένη στις σελίδες ενός από τα τελευταία του ποιήματα, το "Adonais".

Τελικά, η καρδιά θάφτηκε στο οικογενειακό τάφο με τον γιο τους, Πέρσυ Φλόρεν, όταν πέθανε και εκείνος το 1889.

Δείτε επίσης: ΑΝΟΙΚΤΕΣ ΠΛΗΓΕΣ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ (58η συνέχεια, Η τρομερή εκδίκηση)

Πηγή