Την 29η Ιουνίου 1968, ήλθε στο μοναστήρι η κυρία Βασιλική Γαλατά με τον υιό της Ιωάννη, ηλικιάς 13 ετών, από το χωριό Μυρίνη Σερρών, φέροντας ένα κατσικάκι, τάμα στην Παναγία, και μας διηγήθηκε τα εξής:
"Όταν ο υιός μου Ιωάννης ήταν 40 ημερών, αρρώστησε βαριά από κεφαλίτιδα, βροχοπνευμονία και κοκκίτιδα με υψηλό πυρετό. Τον μεταφέραμε νύχτα στην κλινική του κ. Κελέκη στη Δράμα και παρά
τις προσπάθειες των γιατρώνη κατάσταση συνεχώς επεδεινούτο. Εγώ σαν μάννα έκλαιγα και μου λέει ο παιδίατρος κ Γκατζούλης να τηλεφωνήσω στους δικούς μου να έλθουν γιατί το παιδί τελειώνει απόψε, να μην είμαι μόνη. ,Εγώ τόσο περισσότερο έκλαιγα και συνεχίζει να μου λέει ο κ. Γκατζούλης: "Πήγαινε κάτω στο εκκλησάκι της Παναγίας και τάξε κάτι για να γίνει καλά το παιδί σου".
Αμέσως έτρεξα και με δάκρυα παρακάλεσα την Παναγία να κάνει καλά το παιδί μου, έταξα δε να φέρω στο Μοναστήρι της Εικοσιφοινίσσης και ένα κατσικάκι.
Μόλις επέστρεψα είδα το παιδί μου να γελέει και μου λέει ο γιατρός: "Μη φοβάσαι το παιδί είναι δικό μας!"
Το θαύμα έγινε και ευχαριστώ θερμώς την Παναγία!
Από το βιβλίο: Ιστορία και θαύματα Παναγίας Εικοσιφοινίσσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου