John Rose (1619–1677), the Royal Gardener, Presenting a Pineapple to King Charles II (1630–1685) by Thomas Stewart, 1783
Αν ένας άνθρωπος που έζησε πριν από 100 χρόνια μας επισκεπτόταν σήμερα, θα μπερδευόταν με τις selfies και τα παράξενα gadget μας, αλλά θα κατανοούσε την ανάγκη μας για επίδειξη. Σε όλη την ιστορία, οι άνθρωποι είχαν σύμβολα της θέσης τους. Μερικές φορές, ήταν ο χρυσός και τα κοσμήματα. Άλλες πάλι, ήταν κάπως πιο παράξενα αντικείμενα. Δείτε 10 τέτοια παράξενα σύμβολα από το
παρελθόν.Σάπιοι ανανάδες
Τον 17ο και 18ο αιώνα, οι ανανάδες ήταν πολύ σημαντικό σύμβολο θέσης. Ένας εγχώριος ανανάς ισοδυναμούσε με μια επένδυση 5.000 σημερινών λιρών. Έτσι, τα φρούτα τοποθετούνταν σε περίοπτη θέση και δεν τα έτρωγαν. Ένας ανανάς έμενε για μήνες ανέγγιχτος και απλά σάπιζε. Αν κάποιος δεν ήταν αρκετά πλούσιος για να έχει ένα ανανά, νοίκιαζε ένα για ένα βράδυ.
Η μανία με τις τουλίπες
Η μανία που σχεδόν χρεοκοπήσει μια χώρα. Τον 17ο αιώνα η Ολλανδία τρελάθηκε με τα λουλούδια. Ως κέντρο του εμπορίου των Ανατολικών Ινδιών, οι νεόπλουτοι έμποροι άρχισαν να αποκτούν κτήματα με κήπους. Και η τουλίπα, με τα πιο λαμπερά χρώματα που είχαν δει ποτέ, έγινε το επίκεντρο των κήπων. Δεδομένου ότι χρειάζονται 7 χρόνια για να γίνει λουλούδι ένας βολβός τουλίπας, η τρέλα έγινε μια κερδοσκοπική αγορά. Στο αποκορύφωμα της, ένας βολβός μπορούσε να κοστίσει μέχρι και δέκα φορές το ετήσιο εισόδημα ενός ειδικευμένου τεχνίτη. Οι βολβοί άλλαζαν χέρια αρκετές φορές την ημέρα. Τα λουλούδια κόστιζαν χιλιάδες φιορίνια. Και τότε, σε μια δημοπρασία βολβών στο Χάρλεμ, δεν εμφανίστηκε κανείς. Η ζήτηση χάθηκε και οι τουλίπες ξαφνικά έγιναν ασήμαντες.
Επιτραπέζια παιχνίδια
Σήμερα τα έχουμε για να περνάει η ώρα μας, αλλά όταν έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση, τα επιτραπέζια έδειχναν το status κάποιου. Πολλά από τα πρώτα επιτραπέζια παιχνίδια φαίνεται ότι ήταν διπλωματικά δώρα. Υπάρχουν πρώιμα παραδείγματα υπέροχων παιχνιδιών που ανήκουν στην ελίτ, σε προνομιούχα άτομα.
Παπούτσια με μακριές μύτες
Jean Wauquelin presenting his ‘Chroniques de Hainaut’ to Philip the Good
Το Crackowe (ή poulaine, έτσι αποκαλείται η μυτερή άκρη) ήταν ένα παπούτσι με μυτερές άκρες πολύ δημοφιλή στον Μεσαίωνα. Το μήκος του κυμαινόταν από 15 έως και 60 εκατοστά. Όπως συμβαίνει με όλα τα σύμβολα κύρους, αυτά τα παράλογα παπούτσια έδειχναν ότι αυτός που τα φορούσε ήταν πλούσιος, επειδή η έλλειψη πρακτικότητας τους απέδειξε ότι δεν χρειαζόταν να δουλέψει.Ο Εδουάρδος Γ' της Αγγλίας, όρισε τα μήκη: 15 εκατοστά για τους κοινούς, 38 για τους κυρίους και πιο μακριά για τους ευγενείς.
Τεράστιες εκθέσεις ζάχαρης
Διαδεδομένο στην Ευρώπη από την Αφρική μέχρι τη Μέση Ανατολή, οι τεράστιες εκθέσεις ζάχαρης ήταν ένα είδος πολυτελούς κατανάλωσης που ενίσχυε τον πλούτο και την εξουσία. Επειδή η ζάχαρη ήταν σπάνια και ακριβή, αυτά οι εκθέσεις -ονομάζονταν λεπτότης- ήταν αρχικά διαθέσιμες μόνο για τον βασιλιά, τους ευγενείς, τους ιππότες και την εκκλησία. Και, φυσικά, η ζάχαρη άρχισε να λαμβάνει πολιτική διάσταση. Οι αιρετικοί και οι πολιτικοί χλευάζονταν με τη χρήση ζάχαρης. Κατά τη στέψη του Ερρίκου Στ' της Αγγλίας, κάθε πιάτο ακολούθησε μια "λεπτότητα" που επιβεβαίωνε τα δικαιώματα, τις εξουσίες του βασιλιά, και μερικές φορές τους στόχους του ως βασιλιά.
Δόντια
Σχετική με την εμμονή της ζάχαρης ήταν και η βικτοριανή πρακτική του μαυρίσματος των δοντιών, ως σύμβολο ότι μπορεί κάποιος να αφήσει τα δόντια του να σαπίσουν. Τέτοια δόντια, ως σύμβολο κύρους, υπήρξαν σε πολλούς πολιτισμούς: Οι Μάγια τα ακόνιζαν και τα έκαναν μυτερά για να δείχνουν άγριοι, οι Βίκινγκς έφτιαχναν γραμμές στα δικά τους και οι Γιαπωνέζες τα μαύριζαν (μέχρι που απαγορεύτηκε το 1870) ως σημάδι ωριμότητας.
Διακοσμητικοί ερημίτες και ερείπια
Οι Άγγλοι και οι Γερμανοί ευγενείς πίστευαν ότι ένας ερημίτης επιδείκνυε το κύρος τους. Βέβαια, δεν ήταν απαραίτητο να κάποιος αυθεντικός ερημίτης. Έχτιζαν μια σκήτη και στη συνέχεια προσλάμβαναν έναν "ερημίτη" για να ζει εκεί. Ο "ερημίτης" ήταν βασικά ηθοποιός του οποίου ο ρόλος απαιτούσε να είναι ατημέλητος, να μεταφέρει βαριά βιβλία και να κηρύττει στους επισκέπτες.
Εκτός από τους ερημίτες του 18ου αιώνα, οι πλούσιοι έχτιζαν εντελώς διακοσμητικά κτίρια. Χτίστηκαν ψεύτικα ερείπια στα κτήματα για να συμβολίσουν τις επιθυμητές αρετές άλλων χρόνων και τόπων.
Κολάρα και μανσέτες
Οι άνθρωποι του 16ου και 17ου αιώνα ήταν πεπεισμένοι ότι το νερό μεταδίδει ασθένειες και ότι έπρεπε να καλυφθούν καλύτερα για να μείνουν καθαροί: με πουκάμισα και εσώρουχα. Για να αποδείξει κανείς πόσο καθαρός ήταν έδειχνε το εσώρουχό του, αλλά οι καθαροί, λευκοί γιακάδες και οι μανσέτες ήταν σύμβολα ενός καθαρού σώματος και μυαλό. Γι' αυτό ποτέ κανένας πλούσιος Τυδώρ δεν θα επέτρεπε να φτιαχτεί πορτρέτο του χωρίς κολάρο ή μανσέτες.
Αρχαία ρωμαϊκή παιδικά υποδήματα -και τα παιδιά που τα φορούσαν
Πώς να δείξει κανείς τη θέση του μωρού του στον κόσμο; Το να επιχρυσώσει κανείς το παιδί φαίνεται κακή ιδέα. Έτσι αντ' αυτού, γιατί να μην του φορέσει πιστά αντίγραφα των υποδημάτων του πατέρα του; Σε ένα ρωμαϊκό φρούριο στη Βόρεια Αγγλία ήρθαν στο φως τα παπούτσια ενός μωρού που ήταν κατασκευασμένα για να μοιάζουν με στρατιωτικά παπούτσια.
Τα παπούτσια είναι για ένα παιδί πολύ μικρό για να περπατάει, αλλά μπορούσε να υπερηφανεύεται για ένα κανονικό, ολοκληρωμένο παπούτσι με σιδερένια καρφιά. Το ακριβό υλικό υποδηλώνει ότι το παπούτσι ήταν υψηλής ποιότητας. Το ανώτερο μέρος του παπουτσιού ήταν από δέρμα, κομμένα σε ένα περίτεχνο μοτίβο σαν δίχτυ. Δεν είναι μόνο το σχέδιο, αλλά διέθετε και χρωματιστές κάλτσες από κάτω, που φορούσαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι για να δηλώσουν την κατάσταση τους.
Ακτίνες X
Οι Αμερικανοί στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν ερωτευμένοι με τη μαγική ικανότητα των ακτίνων Χ. Ολόκληρα πλήθη συγκεντρώνονταν στις μηχανές για να "δουν τα οστά τους" και να έχουν τη δική τους, προσωπική εικόνα από ακτίνες Χ, κάτι που έγινε σύμβολο του κύρους τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου