Γιατί το 2026 θα είναι το τέλος του κόσμου σύμφωνα με έναν επιστήμονα

 Ποιος είναι αυτή τη φορά ο λόγος;

Ποιος είναι αυτή τη φορά ο λόγος; Είναι πυρηνικά όπλα; Χειριστές ρομποτικών ή τεχνητής νοημοσύνης; Οι καταστροφικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής; Η ορδή των ζόμπι που κατακλύζει τη γη αναζητώντας ζωντανή σάρκα; Ίσως μια εισβολή εξωγήινων; Τίποτα απ’ όλα αυτά. Απλά υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στον πλανήτη.

Αυτό σκέφτηκε ο Αυστροαμερικανός φυσικός και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, Heinz von Foerster. Γεννημένος στη Βιέννη το 1911, ο von Foerster πήρε το διδακτορικό του στη φυσική το

1944, τραυματίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κέρδισε μια υποτροφία Guggenheim, δημοσίευσε κάποιες εργασίες και είχε πρόοδο στην ακαδημαϊκή κοινότητα, όπως μας λένε τα Αρχεία του Πανεπιστημίου του Ιλινόις. Ίδρυσε επίσης το Εργαστήριο Βιολογικών Υπολογιστών του Πανεπιστημίου του Ιλινόις (BCL) το 1958 για να μελετήσει τις «υπολογιστικές αρχές σε ζωντανούς οργανισμούς».

Και ποια ήταν η άποψη αυτού του πολύ έξυπνου ανθρώπου για τον θάνατο της ανθρωπότητας; Όπως εξηγεί το Time, προέβλεψε ότι η ευημερία ισούται με θάνατο. Υποθέτοντας ότι δεν θα ανατιναχτούμε και το απόθεμα τροφής μας παραμένει άθικτο, ο von Foerster έβγαλε ένα μολύβι και το 1960 και υπολόγισε ότι η ανθρωπότητα θα «στριμωχτεί μέχρι θανάτου» έως το 2026.

Είναι δύσκολο το 2024 να κοιτάξεις γύρω σου και να σκεφτείς ότι ο ανθρώπινος πληθυσμός θα κατακλύσει τον πλανήτη σαν τα μυρμήγκια σε δύο χρόνια, ειδικά αν ζεις σε ένα μέρος όπως η Αλάσκα. Σίγουρα, ο αριθμός των ανθρώπων εκτοξεύτηκε στα ύψη κατά τον 20ο αιώνα από 3 δισεκατομμύρια το 1960 (όταν ο Heinz von Foerster έκανε την αποκαλυπτική του πρόβλεψη) σε 8 δισεκατομμύρια επί του παρόντος. Πριν από χίλια χρόνια ζούσαν μόνο περίπου 275 εκατομμύρια άνθρωποι.

Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο αυξάνεται ο ανθρώπινος πληθυσμός, αλλά αυξάνεται με γρήγορο ρυθμό. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το τι έχετε ακούσει για μειωμένα ποσοστά γονιμότητας τις τελευταίες δεκαετίες. Τα Ηνωμένα Έθνη αναφέρουν τα μεγαλύτερα ποσοστά ανθρώπινης επιβίωσης στην αναπαραγωγική ηλικία ως κύρια αιτία της πληθυσμιακής μας άνθησης. Αναφέρουν επίσης ότι ο ανθρώπινος πληθυσμός θα φτάσει σχεδόν τα 10 δισεκατομμύρια άτομα έως το 2050 και πάνω από 11 δισεκατομμύρια έως το 2100.

Περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται περισσότερο φαγητό. Το Our World in Data δείχνει ότι το 46% της κατοικήσιμης Γης χρησιμοποιείται ήδη για τη γεωργία. Χωρίς την αμμωνία, το θεμέλιο των λιπασμάτων με βάση το άζωτο, δεν θα μπορούσαμε να τροφοδοτήσουμε σχεδόν το μισό του σημερινού πληθυσμού. Η εξάρτησή μας από την αμμωνία ακούγεται σαν να πρέπει να ανησυχούμε για βλάβες στις προμήθειες τροφίμων. Αλλά ενώ ο von Foerster ανησυχούσε για όλα αυτά, τελικά το πρόβλημα ήταν περισσότερο συνέπεια της υπερβολικής αναπαραγωγής.

 

Δεν υπάρχει λόγος να είμαστε καχύποπτοι για το τι εννοούσε ο Heinz von Foerster το 1960, όταν προειδοποίησε για μια επικείμενη καταστροφή το 2026. Εννοούσε ότι υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που κάνουν σeξ και παράγουν πάρα πολλά ανθρωπάκια που μεγαλώνουν για να κάνουν το ίδιο και όλοι οι άνθρωποι συνεχίζουν να ζουν περισσότερο από ποτέ. Η λύση, σκέφτηκε, ήταν κάτι που υπήρχε από τη χρονιά που έκανε την πρόβλεψή του: ο έλεγχος των γεννήσεων.

Κατά τη γνώμη του von Foerster, ήταν προς το συμφέρον μας να ρυθμίσουμε την παραγωγή των παιδιών μας. Δεν μιλούσε για κάτι φρικτό όπως η ευγονική, αλλά σκεφτόταν σύμφωνα με τις γραμμές της δικής του εμπειρίας στις προαναφερθείσες «υπολογιστικές αρχές στους ζωντανούς οργανισμούς». Όπως αναφέρει το Time, η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν χρειάζεται να βασίζεται σε κανέναν «εξωτερικό μηχανισμό» για να καθοδηγήσει το μέλλον της. «Εφόσον το περιβάλλον του ανθρώπου επηρεάζεται όλο και λιγότερο από ‘φυσικές δυνάμεις’ και όλο και περισσότερο από κοινωνικές δυνάμεις που καθορίζονται από τον άνθρωπο», είπε, «ο ίδιος μπορεί να αναλάβει τον έλεγχο της μοίρας του».

Δείτε επίσης: Μια καταδικασμένη αποστολή για την εύρεση ενός μυθικού βασιλείου κρυμμένου στα έγκατα της Γης

Ο Von Foerster υποστήριξε επίσης την κρατική παρέμβαση για να κρατήσει τον ανθρώπινο πληθυσμό σε χαμηλά επίπεδα. Ωστόσο, αντί για την «πολιτική του ενός παιδιού» που δεν λειτουργεί πλέον στην Κίνα, πρότεινε την επιβολή φόρων σε οικογένειες που έχουν περισσότερα από δύο παιδιά. Ωστόσο, είναι εύκολο να επισημάνουμε πώς οι φτωχότεροι θα υποφέρουν περισσότερο από μια τέτοια απόφαση.

Πηγή