Θεωρίες συνωμοσίας, “αποτυπώματα” παράξενων γεωμετρικών σχηματισμών, στενές επαφές τρίτου τύπου ή απλά ένα φυσικό φαινόμενο; Εν προκειμένω, μιλάμε για το τελευταίο, στην ολότητά του, σε μια πανέμορφη “γωνιά” της πατρίδας μας.
Ταξιδεύουμε στη νοτιοανατολική γωνιά της Κρήτης και συγκεκριμένα στην περιοχή του Ξερόκαμπου και στην Αλατσολίμνη.
Ο τόπος μοιάζει με σεληνιακό τοπίο. Το έδαφος είναι ξερό, με τις πέτρες και το χώμα να
“πυρώνονται” το καλοκαίρι από τις υψηλές θερμοκρασίες.Σε αυτό το σεληνιακό τοπίο “συνεργάστηκαν” η φύση με τον άνθρωπο. Η αλυκή που σταμάτησε να “δουλεύει” το 1965 άφησε τα ανάγλυφά της. Έτσι, όταν το νερό της παραλίας Αλατσολίμνης βγαίνει προς τα έξω, εγκλωβίζεται εδώ και δημιουργείται μια λίμνη με αλάτι. Με τις βροχοπτώσεις κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ή με θαλασσινό νερό όταν φυσούν νότιοι – νοτιοανατολικοί άνεμοι, μεγάλο μέρος της παραλίας και η αλυκή πλημμυρίζει και μετατρέπεται σε μια μικρή λιμνοθάλασσα.
Το καλοκαίρι, ιδιαίτερα η περιοχή της παλιάς αλυκής, στεγνώνει και το αλάτι που κρυσταλλώνεται στην επιφάνεια της άμμου προσδίδει στο τοπίο αυτή την απόκοσμη όψη (που ουδεμία σχέση δεν έχει με θεωρίες συνωμοσίας φυσικά).
Ο haanity πέταξε με το Drone του πάνω από το σημείο και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά μαγικό.
Αξίζει να σημειωθεί πως η λιμνοθάλασσα της Αλατσολίμνης αποτελεί έναν σημαντικό βιότοπο στον οποίο βρίσκουν καταφύγιο τους χειμερινούς μήνες μεταναστευτικά πουλιά όπως φλαμίνγκο, ερωδιοί, πάπιες και άλλα είδη της άγριας πανίδας.
Ανατολικά από την παραλία υπάρχει μια βραχώδης τοποθεσία, με τρεις μικρούς μυχούς στην θάλασσα οι “Μούρες”, ιδανική για κατάδυση και υποβρύχιο ψάρεμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου